Maak iets moois van je flaters!

vrouw

In mijn leven heb ik al heel wat mooie reizen gemaakt. Zo kwam het dat ik een paar maanden voordat ik bij mijn eerste werkgever begon, in Kroatië bij een gezellig cafeetje aan het water opeens een stuk beroemder werd dan ik ooit was geweest.

Het begon allemaal net voor de zomer. Mijn afstudeermaat Jeroen en ik hebben een prijs gewonnen met ons afstudeeronderzoek bij de hogeschool. Hierdoor zijn we 1000 euro rijker en zo’n bedrag brandt toch een beetje een gat in je broek dus hebben we bedachten om samen een reisje te maken. Op naar het vliegveld zodat we snel kunnen gaan genieten van een Kroatisch biertje. En dan ook nog op kosten van school; dit moet wel mooi worden.

We hebben niets anders dan ons ticket geregeld, dus eenmaal in Poreç Kroatië staan we op het centrale plein om ons heen te kijken om te bedenken wat we eens zullen gaan doen. Misschien is een slaapplek toch wel handig, dus eerst naar de lokale variant van de VVV. Hier weten ze wel een adresje voor ons en even later staat er een heel oud DAFje met nog een veel ouder vrouwtje voor ons. Met gebaren weet ze ons te overtuigen dat we bij haar moeten instappen en nog vele gebaren later wordt ons duidelijk dat we bij haar zullen overnachten. Duidelijk tijd voor ons Kroatisch biertje op andermans kosten.

Het is meer dan 30 graden, dus een cafeetje bij het water is onze keuze. Ik vertel aan Jeroen dat mensen in het buitenland wel eens tegen mij zeggen dat ik Amerikaans klink. Zal wel van al de Amerikaanse series op tv komen. Ik heb het nog niet goed en wel uitgesproken en een jonge man van een jaar of 25 spreekt ons aan. ‘Where are you from?’, vraagt hij. ‘New York’, zegt Jeroen meteen. Je had het gezicht van de jonge man moeten zien; hij vindt het meteen prachtig. Een paar minuten later zijn we al beroemdheden bij zijn lokale vrienden, want twee gasten uit New York mag schijnbaar niet onopgemerkt blijven. Terugkrabbelen van onze nep nationaliteit kan niet meer. Deze hip geklede jonge man blijkt een Kroatische DJ te zijn en kent echt iedereen. Vanaf dat moment staan we iedere avond in clubs met onze DJ vriend. ‘Come and meet my friends from New York’. Met alle biertjes die we toegeschoven krijgen raakten we snel gewend aan onze celebrity status.

Op onze laatste dag worden we meegenomen naar een openluchtdiscotheek in een bos aan zee. Voor we binnenstappen moet ik nog even een sanitaire stop maken en aangezien er genoeg bomen zijn kan dat mooi buiten. Wanneer ik terugloop zie ik dat er nog iemand staat bij Jeroen en onze DJ vriend. Een vrouw. Een hele hele mooie vrouw. Maar Jeroen kijkt alles behalve blij. Vreemd. Ik kom steeds dichterbij en zie dat Jeroen geen woord zegt. Nog een stukje dichterbij en ik hoor haar stem. Shit! Amerikaans. Ik begrijp meteen waarom Jeroen zo benauwd kijkt. Hier gaat onze beroemdheidstatus. Zij gaat zeker horen dat wij niet uit New York komen. ‘Hi’, zeg ik zo nonchalant mogelijk. ‘Hi’, zegt zij. Van dichtbij is ze helemaal knap. Terwijl Jeroen en ik er als een boer met kiespijn bij staan, begint zij te vertellen dat ze in LA woont en binnenkort naar New York gaat verhuizen voor haar werk. Ze is professioneel model. ‘I’m looking for friends to hang with in New York, can I visit you guys?’

Een keer. Een keer in je leven vraagt een professioneel model of je alsjeblieft met haar wil omgaan. En net die ene keer heb je gelogen over waar je vandaan komt. Door de mand vallen als nep Amerikanen is geen optie dus wimpelen we haar met zeer weinig woorden af. Ik denk dat zij zich nog nooit zo afgewezen zal hebben gevoeld.

De volgende ochtend aan de ontbijttafel zitten we na te praten over onze domper. Zitten we hier bij een oud vrouwtje in Kroatië in plaats van bij een professioneel model in New York. Wat een blamage. Of toch niet. Aan deze ontbijttafel smeden we een plan. Een plan wat deze domper laat veranderen in iets geweldigs. Een jaar later zitten we weer in het vliegtuig; te lachen over ons avontuur. Dit keer vliegen we niet naar Kroatië maar naar, je raad het al, New York.

Wanneer je de volgende keer in een situatie komt die anders loopt dan je denkt. Of wanneer je een enorme flater slaat. Bedenk dan wat jouw versie van dit New York verhaal is, en zorg dan dat je er toch iets geweldigs van maakt.

Companies with a higher sense of purpose outperform others by 400%

Geluk als doel

Wij als mensen willen er toe doen. We willen iets doen waar we trots op kunnen zijn en waardoor anderen ons waarderen. Bedrijven die met hun missie hier bij aansluiten doen het veel beter dan anderen.

We zijn in deze tijd vol van woorden als klantfocus. Niks mis met klantfocus maar het raakt niet het hogere doel van waarom je iedere dag vol energie aan je werk begint. Klantfocus is een middel tot succes, niet het ultieme doel. Lees de onderzoeken er maar op na; als mensen worden gevraagd waarom ze iedere dag hun bed uit komen, komt klantfocus verdacht weinig voor.

Een woord wat in deze onderzoeken wel vaak voorkomt is geluk. Gelukkig willen zijn en blijven is voor velen van ons (inclusief ikzelf) de heilige graal. Als mens is het ook niet raar om te zeggen dat dit je levensmissie is. Voor een bedrijf daarentegen is het vaak maar een wollig en soft woord.

Maak daarom kennis met deleveringhappiness.com. Een organisatie die als doel heeft zo veel mogelijk bedrijven een nieuw businessmodel te laten adopteren. Het businessmodel met geluk als bedrijfsmissie. Met klanten als Facebook, HP en Audi laten ze zien dat geluk als doel hebben zeker niet alleen is voor de typische geitenwollensok.

De opbrengst van geluk als doel?
– Minder stress
– Betere gezondheid
– Succesvol zijn krijgt een nieuwe betekenis
– Zorgt voor zingeving
– Verandert levens

Meer weten: deleveringhappiness.com
Hulp nodig met ook jouw business meer gelukkig maken: call me!

De verlammende kracht van doelen stellen

Doelen

We zijn er allemaal vol van. Je moet doelen stellen om succesvol te zijn. We weten zeker dat je zonder doelen te stellen nergens gaat komen. Dat het een mislukking wordt. Dat je totaal niet gaat slagen.
Dus hebben we in ons werk allerlei grote en kleine doelen. We hebben mission statements, jaarplannen, kwartaal goals, weekdoelen en misschien zelfs doelen per dag. Op al deze doelen verzinnen we mijlpalen zodat we kunnen volgen hoe goed of slecht we de doelen aan het behalen zijn. We monitoren ons suf om toch maar wat controle te hebben. Zonder controle stort de wereld in natuurlijk…

Nu stel je eens het volgende voor. Je moet een zeer groots doel bepalen wat je maar al te graag wil behalen. Een doel waarvan je niet gewoon zou balen als je het niet zou halen, maar diepe pijn zou voelen als het niet lukt. Een doel waarvan je innerlijk voelt dat dit het juiste doel is. Een doel wat misschien nog wel groter is dan jezelf. Denk even rustig na totdat je een doel weet.

Nu gaan we met dit doel doen wat we op ons werk met alle doelen doen. We gaan het monitoren, rapporteren, bespreken, omvormen zodat het past en gevoelloos maken. We gaan het doel opknippen en strak besturen zodat we zeker weten of we op koers liggen.

Voor mij is zo’n groot doel het opvoeden van mijn kinderen. Ik wil met heel mijn hart dat mijn kinderen een gelukkig leven zullen hebben. Dat ze van zichzelf houden en durven vertrouwen op hun eigen gevoel. Dat ze veerkracht hebben om te kunnen omgaan met alles wat het leven hun gaat brengen.

Dus ieder jaar stel ik een plan op voor mijn dochter van vier en mijn zoon van 0. Hierin staan doelen die ze dat jaar moeten behalen. Ik monitor, samen met mijn vrouw, wekelijks de voortgang en trek direct aan de bel als de voortgang achterblijft. Ik ga vaak voor de groep staan (mijn dochter en zoon zitten/liggen dan op de bank) en vertel ze precies hoe ik graag mijn grote doelen uitgevoerd wil zien. Ik heb een rapportagesysteem waarbij snel inzichtelijk wordt hoeveel procent ze op dit moment van zichzelf houden. In dit systeem is rekening gehouden met vakantie en ziektedagen. Geloof je het nog? Zie je hoe verlammend het zou werken als ik op deze manier mijn grootste doelen zou besturen?

Kijk nu nog eens goed naar je bedrijfsdoelen. Hoe ga jij ervoor zorgen dat je er alles aan doet om ze te behalen zonder het lam te slaan? Hoe ga je er voor zorgen dat er gevoel in zit, dat het leeft, dat het pad naar de grootse doelen onbekend mag zijn terwijl je er toch naartoe loopt?
Doelen stellen en een missie hebben is zeker niet verkeerd. Het is zelfs mooi want het geeft betekenis aan wat je iedere dag doet. Zorg er wel altijd voor dat de weg ernaartoe nog waardevoller is dan het behalen van het doel. Er kan zal immers zo veel veranderen onderweg.
Dit artikel is gepubliceerd in Coachlink Magazine december 2015